Ortopeda zajmuje się chorobami narządu ruchu. Ortopedia to bardzo szeroka dziedzina medycyny, obejmująca m.in. wady postawy, zmiany zwyrodnieniowe, wszelkiego rodzaju stany zapalne, zakażenia kości lub stawów, uszkodzenia nerwów obwodowych, choroby nowotworowe, występujące w obrębie narządu ruchu, schorzenia układu mięśniowego, choroby metaboliczne czy uwarunkowane genetycznie. Z ortopedią ściśle powiązana jest traumatologia (chirurgia urazowa), która zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem, w tym również operacyjnym, wszelkiego rodzaju urazów: złamań, skręceń, zwichnięć kości, stawów, więzadeł, ścięgien.
DO PORADNI W RAMACH NFZ WYMAGANE JEST SKIEROWANIE
Skierowaniem do lekarza specjalisty nie jest karta informacyjna z leczenia szpitalnego, izby przyjęć, czy szpitalnego oddziału ratunkowego. Jeżeli w karcie informacyjnej wskazana jest kontynuacja leczenia, skierowanie powinien wystawić lekarz prowadzący leczenie pacjenta w szpitalu.
Pamiętaj! Na podstawie jednego skierowania możesz zarejestrować się tylko w jednej placówce udzielającej świadczeń w danym zakresie.Pacjenci wymagający większej niż jedna liczby porad specjalistycznych z danej przyczyny, przedstawiają skierowanie tylko przy pierwszorazowym zgłoszeniu się do wybranej poradni specjalistycznej.
Zespół cieśni nadgarstka
ZCN to nacisk na nerw pośrodkowy w nadgarstku. Powoduje mrowienie, drętwienie i ból ręki i palców.
Objawy zespołu cieśni nadgarstka obejmują:
• ból palców, ręki lub przedramienia;
• zdrętwiałe ręce;
• uczucie mrowienie w palcach;
• słaby kciuk lub trudności z chwytaniem;
Te objawy często zaczynają się powoli i mogą okresowo ustępować. Zwykle nasilają się w nocy.
Czynniki sprzyjające chorobie:
• nadwaga;
• ciąża;
• wykonywanie w pracy lub w trakcie innych zajęć wielokrotnego zginania nadgarstka lub mocnego chwytania, na przykład wibrujących narzędzi;
• choroby zapalne stawów lub cukrzyca;
• brat lub siostra ma taką chorobę;
• wystąpił wcześniej uraz nadgarstka;
ZCN czasami ustępuje samoistnie w ciągu kilku miesięcy, szczególnie jeśli objawy występują w ciąży.
Jeżeli choroba nie jest zbyt zaawansowana można próbować ją leczyć bezoperacyjnie poniższymi metodami:
• Orteza na nadgarstek jest zakładana na rękę aby utrzymać nadgarstek prosto. Pomaga zmniejszyć nacisk na nerw pośrodkowy. Zakłada się ją na noc. Trzeba nosić szynę przez co najmniej 4 tygodnie.
• Zaprzestanie lub unikanie czynności, które powodują częste zginanie nadgarstka lub chwytania, na przykład używanie wibrujących narzędzi do pracy lub gry na instrumencie.
• Środki przeciwbólowe, takie jak paracetamol lub ibuprofen, mogą zapewnić krótkotrwałą ulgę w obrębie nadgarstka.
• Ćwiczenia ręki.
Wizyta u lekarza wskazana jest jeśli objawy się nasilają lub nie ustępują. Lekarz zwykle może zdiagnozować ZCN pytając o objawy i badając rękę. Jeśli nie jest pewny czy to ZCN, może skierować pacjenta na badania dodatkowe, takie jak badanie ultrasonograficzne lub EMG.
Jeśli objawy nie ustępują po leczeniu bezoperacyjnym lekarz może zalecić leczenie operacyjne. Operacja zwykle leczy ZCN. Tak jak każdy zabieg obarczona jest możliwymi powikłaniami. Pacjent i lekarz wspólnie decydują jaki rodzaj leczenia ostatecznie zastosować.
Operację wykonuje się w miejscowym znieczuleniu, dzięki czemu chory nie odczuwa bólu, a na dłoni wykonuje się małe nacięcie. Operacja trwa około 20-30 minut i można ją wykonać w przychodni.
Powrót do normalnej aktywności może potrwać około miesiąc po operacji.